தடம்புரளச் செய்யும் தேவைகள்

 

தடம்புரளச் செய்யும் தேவைகள்

முதலாவது தேவனுடைய ராஜ்யத்தையும் அவருடைய நீதியையும் தேடுங்கள், அப்பொழுது இவைகளெல்லாம் உங்களுக்குக்கூடக் கொடுக்கப்படும். (மத் 6:33)

தேவனுடைய ராஜ்யமா? அல்லது தேவைகளின் ராஜ்யமா? என்ற கேள்விக்கு வாழ்க்கையில் விடைகாண விழையும்போது, பயணித்துக்கொண்டிருக்கின்ற ஆவிக்குரிய வாழ்க்கையின் வழியிலிருந்தே விலகி வழுக்கி விழுந்துவிடும் மனிதர்கள் அநேகர். தேவைகள் வாழ்க்கையில் முந்திக்கொள்ளும்போது, தேவனையோ வாழ்க்கையில் பின்னுக்குத் தள்ளிவிடும் மக்கள் பலர் உண்டு. மேலும், தேவைகள் சந்திக்கப்பம்வரை தேவனோடு சம்பந்தம் கொண்டு,  தேவைகள் சந்திக்கப்பட்டுவிட்டவுடன் தேவனை விட்டே தூரமாகிவிடும் கூட்டத்தினரும் உண்டு. அதுமாத்திரமல்ல, தேவைகளைச் சந்தித்தால் மாத்திரமே, தேவனை தேவனென்று ஏற்றுக்கொள்ளுவோரும் இவ்வுலகத்தில் உண்டு; இத்தகை கூட்டத்தினரை, பாதையில், பாதியில், பசிக்காகக்கூட பிசாசு திசை திருப்பிவிடக்கூடும். ஆசீர்வாதத்திற்குப் பாத்திரனாயிருந்தபோதிலும் (ஆதி. 28:14,15), 'ஆசீர்வாதத்தைப் பெற்றுக்கொண்ட  பின்னரே' பொருத்தனை என்பதில் யாக்கோபு கவனமாயிருந்தானே (ஆதி. 28:21,22). 'மனுஷன் அப்பத்தினாலேமாத்திரமல்ல, தேவனுடைய வாயிலிருந்து புறப்படுகிற ஒவ்வொரு வார்த்தையினாலும் பிழைப்பான் என்று எழுதியிருக்கிறதே' (மத் 4:4) என்ற இயேசு கிறிஸ்துவின் வார்த்தைகள், பசியாயிருந்தாலும் 'அப்பத்திற்கு அல்ல' 'தேவனுடைய வார்த்தைக்கே' முதலிடம் என்பதை அல்லவோ நமக்கு பிரதியொலிக்றது. 

பிரசங்க மேடைகளிலும் தேவனுடைய ராஜ்யத்தைப் பின்னுக்குத் தள்ளி பூஜ்யமாக்கிவிட்டு, தேவைகளின் ராஜ்யத்தையே பிரசங்கித்துக்கொண்டிருக்கும் ஜனங்கள் அநேகர். இம்மைக்காகமாத்திரம் நாம் கிறிஸ்துவின்மேல் நம்பிக்கையுள்ளவர்களாயிருந்தால், எல்லா மனுஷரைப்பார்க்கிலும் 

பரிதபிக்கப்படத்தக்கவர்களாயிருப்போம் (1கொரி 15:19) என்பதல்லவோ பவுலின் ஆலோசனை. உலக ஆசைகள் நம்மிலே பெருகப் பெருக, தேவ ராஜ்யத்திற்கடுத்த ஆஸ்திகளை நம்மிடத்திலிருந்து சத்துரு திருடிக்கொள்ளுவது நிச்சயம். தேவ ராஜ்யத்தினையே நோக்கிக்கொண்டிருக்கும் கண்களை தேவைகளை நோக்கித் திருப்பி, தங்களிடத்திலிருக்கும் ஆஸ்திகளைக் கொண்டு தேவராஜ்யத்தின் தேவைகளைச் சந்திப்பதற்குப் பதிலாக, தேவனுடைய ராஜ்யம் தன்னுடைய தேவைகளைச் சந்திக்கவேண்டும் என்றே சிந்தித்துக்கொண்டிருக்கும் மனிதர்கள் உண்டு. அத்தகைய மனிதர்கள், 'இதோ, நான் என் சிறுமையிலே கர்த்தருடைய ஆலயத்திற்காக ஒரு லட்சம் தாலந்து பொன்னையும், பத்துலட்சம் தாலந்து வெள்ளியையும், நிறுத்து முடியாத திரளான வெண்கலத்தையும் இரும்பையும் சவதரித்தும், மரங்களையும் கற்களையும் சவதரித்தும் வைத்தேன்; நீ இன்னும் அவைகளுக்கு அதிகமாய்ச் சவதரிப்பாய்' (1நாளா 22:14) என்று தாவீதைப் போலவும், 'ஆதலால், நான் உங்களில் எவ்வளவு அதிகமாய் அன்புகூருகிறேனோ அவ்வளவு குறைவாய்  உங்களால் அன்புகூரப்பட்டிருந்தாலும், மிகவும் சந்தோஷமாய் நான் உங்கள் ஆத்துமாக்களுக்காகச் செலவுபண்ணவும் செலவுபண்ணப்படவும் விரும்புகிறேன்' (2கொரி 12:15) என்று பவுலைப் போலவும் சொல்வது கடினமே. அவர் பெருகவும் நான் சிறுகவும் வேண்டும் (யோவா 3:30) என்றல்லவோ தன்னுடைய விருப்பத்தை அறிக்கை செய்கிறார் யோவான்.

ஊழியத்தின் பாதையிலும் இது பொருந்தக்கூடியதே. தேவனுடைய ராஜ்யத்திற்கடுத்தவைகளுக்கும், தேவனுடைய ராஜ்யத்திற்கே முன்னுரிமை கொடுப்பவர்களுக்கும் முக்கியத்துவம் கொடுக்கப்படாமல், சத்துருவின் சந்ததிகள் சந்துகளில் ஊடுருவ இடங்கொடுப்போமென்றால், எந்நேரத்திலும் சத்துரு ஊழியத்திற்கு முட்டுக்கட்டையாக மாறி அதன் ஓட்டத்தையே முடித்துவிடக்கூடும். பின்பு அவர்களுக்குள் இருந்த பலஜாதியான அந்நிய ஜனங்கள் மிகுந்த இச்சையுள்ளவர்களானார்கள்; இஸ்ரவேல் புத்திரரும் திரும்ப அழுது, நமக்கு இறைச்சியைப் புசிக்கக்கொடுப்பவர் யார்? நாம் எகிப்திலே கிரயமில்லாமல் சாப்பிட்ட மச்சங்களையும், வெள்ளரிக்காய்களையும், கொம்மட்டிக்காய்களையும், கீரைகளையும், வெண்காயங்களையும், வெள்ளைப் பூண்டுகளையும் நினைக்கிறோம். இப்பொழுது நம்முடைய உள்ளம் வாடிப்போகிறது; இந்த மன்னாவைத் தவிர, நம்முடைய கண்களுக்கு முன்பாக வேறொன்றும் இல்லையே என்று சொன்னார்கள் (எண்; 11:4-6) என்று இஸ்ரவேல் ஜனங்களைக் குறித்து வாசிக்கின்றோமே. புறஜாதியான மக்கள் பெருகினபோது, அவர்களுடைய இச்சைக்கு நேராக இஸ்ரவேல் மக்களின் வாழ்க்கையும் இழுக்கப்பட்டது. வனாந்தரத்திலே இச்சையுள்ளவர்களாகி, அவாந்தரவெளியிலே தேவனைப் பரீட்சைபார்த்தார்கள் (சங் 106:14). இத்தகைய பரீட்சையை நம்முடைய ஊழியத்தில் நாம் தொடங்கிவிடக்கூடாது.