நாணல்

 

நாணல்

அவர் நியாயத்திற்கு ஜெயங்கிடைக்கப்பண்ணுகிறவரைக்கும், நெரிந்த நாணலை முறிக்காமலும், மங்கியெரிகிற திரியை அணைக்காமலும் இருப்பார். (மத் 12:18-20)

வாழ்க்கையில் உண்டாகும் போராட்டங்கள், நம்மை போருக்குத்தான் ஆயத்தப்படுத்துகின்றன என்ற சத்தியம் நமது சிந்தையிலெங்கும் பரந்து, படர்ந்து, புதைந்து, பரவியிருக்குமென்றால், எப்போதும் போருக்கு ஆயத்தமாகவேயிருக்கும் வீரனைப் போல பட்டயத்தோடு பயமின்றி உலாவிக்கொண்டிருப்பது மாத்திரமல்ல, பின்வாங்காமல் போர்முனையினையும் எதிர்நோக்கிக் காத்திருப்போம். எத்திசையில் சத்துருவின் சத்தம் நித்தம் நித்தம் முழங்கிக்கொண்டிருந்தாலும், சத்தியத்தை அறிவிக்க முடியாதபடி நம்மை ஒருபோதும் அது தடுத்து நிறுத்திவிட முடியாதே. எக்காளத்தை வாயில் வைத்து, எரிகோவை ஜெயிக்கவேண்டியவர்களல்லவா நாம். அவ்வாறே, கர்த்தருடைய வீட்டின் மேல் சத்தரு கழுகைப்போல் பறந்துவரும்போது, எக்காளத்தை வாயில் வைத்து எச்சரிக்கவேண்டியவர்களல்லவா நாம் (ஓசியா 8:1).

விழுப்புண்களைப் பார்த்து அழுதுகொண்டிருப்பதற்கு அல்ல; வெற்றியைப் பார்த்து களிகூரும்படியாக அழைக்கப்பட்டவனே வீரன். காயங்கள் பல பட்டாலும், கல்லெறி பட்டாலும், கனிகளைப் பறித்திருப்போமென்றால்; நம்முடைய கரங்கள் காயங்களை ஆற்ற அல்ல, கனிகளை நினைத்து ஆர்ப்பரிக்கவே முந்திக்கொள்ளவேண்டும். 

நாங்கள் எப்பக்கத்திலும் நெருக்கப்பட்டும் ஒடுங்கிப்போகிறதில்லை; கலக்கமடைந்தும் மனமுறிவடைகிறதில்லை; துன்பப்படுத்தப்பட்டும் கைவிடப்படுகிறதில்லை; கீழே தள்ளப்பட்டும் மடிந்து போகிறதில்லை (2கொரி 4:8,9) என்று எழுதுகின்றாரே அப்போஸ்தலனாகிய பவுல். நாணலைப் போல நம்முடைய வாழ்க்கை நெரிக்கப்பட்டாலும், அவருக்கும் நமக்கும் இருக்கும் உறவிலோ நாம் ஒருபோதும் முறிக்கப்படுகிறதில்லை என்பதை அறிந்துகொள்வது அவசியம். என்றபோதிலும், பாடுகளைச் சந்திக்கும்போது, நெருக்கங்களில் அகப்படும்போது, உபத்திரவங்கள் உண்டாகும்போது, ஆண்டவருக்கும் தங்களுக்கும் இடையிலான உறவிலிருந்து தூரமாகப் போய்விடும் மக்களே இன்றைய நாட்களில் அநேகர். 

வாழ்க்கையில் உண்டாகும் பல்வேறு போராட்டங்களில், உன்னதருடனான உறவைக் காத்துக்கொள்வதே ஆத்துமாவுக்கு முதல்.ஆண்டவருக்கும் நமக்கும் இடையிலான உறவினை முறிக்க, பல்வேறு சூழ்நிலைகளை சத்துரு உருவாக்கினாலும், நெரிந்த நாணலைப் போல நம்முடைய வாழ்க்கை காணப்பட்டாலும், நாணலாகிய நம்முடைய வாழ்க்கையை சத்துருவின் கைகள் அசைத்துவிட முடியாதே. 

நெரிந்த நாணலாக ஒருவேளை நாம் இருந்தாலும், நமக்கு இருக்கும் சிறந்த வலிமையை நாம் புரிந்துகொள்வது அவசியம்; நம்முடைய வலிமையை வெளிப்படுத்தும் வார்த்தைகள் சத்துருவின் வாயிலிருந்தே வெளிப்படுகின்றதே. அசீரியாவின் ராஜா லாகீசிலிருந்து தர்தானையும், ரப்சாரீசையும், ரப்சாக்கேயையும் பெரிய சேனையோடே எருசலேமுக்கு அனுப்பினபோது, ரப்சாக்கே அவர்களை நோக்கி: அசீரியா ராஜாவாகிய மகா ராஜாவானவர் உரைக்கிறதும், நீங்கள் எசேக்கியாவுக்குச் சொல்லவேண்டியதும் என்னவென்றால்: நீ நம்பியிருக்கிற இந்த நம்பிக்கை என்ன? யுத்தத்திற்கு மந்திராலோசனையும் வல்லமையும் உண்டென்று நீ சொல்லுகிறாயே, அது வாய்ப்பேச்சேயன்றி வேறல்ல; நீ என்னை விரோதிக்கும்படி யார்மேல் நம்பிக்கைவைத்திருக்கிறாய்? இதோ, நெரிந்த நாணல்கோலாகிய அந்த எகிப்தை நம்புகிறாய்; அதின்மேல் ஒருவன் சாய்ந்தால், அது அவன் உள்ளங்கையில் பட்டு உருவிப்போம்; எகிப்தின் ராஜாவாகிய பார்வோன் தன்னை நம்புகிற யாவருக்கும் இப்படியே இருப்பான் (2இரா 18:19-21) என்றல்லவா கூறுகின்றான்; நெரிந்த நாணலைப் பற்றியதோர் சிறந்த குணம் ரப்சாக்கேயின் வார்த்தைகளில் இங்கே வெளிப்படுகின்றதல்லவா. நம்முடைய வாழ்க்கையும் இப்படிப்பட்டதே; எத்தனையாய் நாம் நெரிந்திருந்தாலும் சத்துருவின் கைகள் நம்மை பறித்துவிடமுடியாது, முறித்துவிடமுடியாது. நமக்கும் தேவனுக்கும் இடையிலான உறவிற்கு இடையில், சத்துரு ஊடுருவ முயன்றால், அவனது உள்ளங்கையில் நாம் பட்டு உருவிப்போய்விடுவோம் என்பது நிச்சயம். இஸ்ரவேல் மக்களை விடுக்கும்படியாக தெரிந்துகொள்ளப்பட்ட மோசே நாணலுக்குள்ளேயே மறைத்துவைக்கப்பட்டான். மோசேயைக் காக்கும்படியாக பெட்டியாக மாறவும் சில நாணல்கள் பறிக்கப்பட்டிருந்தன ஆனாலும், ஆண்டவருடைய திட்டத்திலிருந்து அவைகள் முறிக்கப்பட்டிருக்கவில்லை; பறிக்கப்படாத நாணல்களோ, சத்துருவின் கண்பார்வையினை மறித்து நின்றன; நம்முடைய வாழ்க்கையும் இத்தகைய நாணலைப் போலக் காணப்படக்கூடும். (யாத். 2:3,4)