பெலவீனம் என்னும் பாலம்

 

பெலவீனம் என்னும் பாலம்

அதற்கு அவர்: என் கிருபை உனக்குப்போதும்; பலவீனத்திலே என் பலம் பூரணமாய் விளங்கும் என்றார். ஆகையால், கிறிஸ்துவின் வல்லமை என்மேல் தங்கும்படி, என் பலவீனங்களைக்குறித்து நான் மிகவும் சந்தோஷமாய் மேன்மைபாராட்டுவேன். (2 கொரி. 12:9)

ஆவிக்குரிய மனிதர்கள் தங்கள் சரீரத்தில் பெலவீனப்படும்போது, சத்துரு அணைத்துவிட நினைப்பது அவர்களது ஆத்துமாவையே. சரீரத்தில் பெலவீனப்பட்டுவிட்டவர்களின், சத்தத்தைக் கூட கேட்க வழிவிடாதபடி விலக்கிவைத்துவிடும் மக்கள் அநேகர். சரீரத்தில் ஒருவேளை அவர்கள் பெலவீனப்பட்டிருந்தாலும், அவர்களது ஆத்துமாவின் அஸ்திபாரமோ, இன்னும் சத்துருவினால் இடிக்கப்படாமலும், அசைக்கப்படாமலும் உறுதியாக நிற்பதனை ஊடுருவிப் பார்க்கும் கண்களைக் கொண்ட மனிதர்கள் வெகு சிலரே. சரீர பெலவீனம், பேசக்கூடாத நிலைக்கும் ஒருவேளை மனிதர்களைத் தள்ளியிருந்தாலும், அவர்களில் இருக்கும் தேவப் பிரசன்னமோ, அவர்கள் இருக்கும் இடத்தில் வல்லமையினை வெளிப்படுத்தி வெளிச்சமாக்கப் போதுமானது என்பதை புரிந்துகொண்டால், உடைந்த பாத்திரத்தில் இருக்கும் உன்னதமான காரியங்களை நாம் இழந்துவிடமாட்டோம். 

சரீரத்தில் பெலவீனமாயிருப்போரைச் சந்திக்கும்போது, பெலவீனம் என்னும் வெளிச்சுவற்றை மாத்திரம் பார்த்துவிட்டு, பரிதாபமான வார்த்தைகளையும் தங்கள் பேச்சுக்களில் உதிர்த்துவிட்டு, பார்த்தது போதும் என்று திரும்பிவிடாமல், அவர்களது உள்ளத்தின் உள்ளறைக்குள்ளும் பிரவேசிக்கும் வார்த்தைகளோடு உரையாடினால் மாத்திரமே, 'பலவீனத்திலே, அவர்களது பலம்' என்ன என்பது நமக்குத் தெரியவரும். சோர்ந்துபோகிறவனுக்கு அவர்பெலன் கொடுத்து, சத்துவமில்லாதவனுக்குச் சத்துவத்தைப் பெருகப்பண்ணுகிறார் (ஏசா. 40:29); ஆனால், இன்றைய நாட்களிலோ, அநேக மனிதர்கள் சோர்ந்துபோகிறவனுடைய பெலனை மேலும் கெடுத்து, சத்துவமில்லாதவனுக்குச் சத்துவத்தை தங்கள் வார்த்தைகளால் சிறுகப்பண்ணிவிடுவிறார்கள். 

அன்றியும், எனக்கு வெளிப்படுத்தப்பட்டவைகளுக்குரிய மேன்மையினிமித்தம் நான் என்னை  உயர்த்தாதபடிக்கு, என் மாம்சத்திலே ஒரு முள் கொடுக்கப்பட்டிருக்கிறது; என்னை நான்  உயர்த்தாதபடிக்கு, அது என்னைக் குட்டும் சாத்தானுடைய தூதனாயிருக்கிறது. அது என்னைவிட்டு நீங்கும்படிக்கு, நான் மூன்றுதரம் கர்த்தரிடத்தில் வேண்டிக்கொண்டேன் (2 கொரி 12:7,8) என்று எழுதுகின்றார் பவுல். மாம்சத்திலிருந்த முள்ளை நீக்கும்படியாக மூன்றுதரம் வேண்டிக்கொண்டபோதிலும் அது முடிவுக்கு வந்துவிடவில்லை; மாறாக, 'என் கிருபை உனக்குப் போதும்; பலவீனத்திலே என் பலம் பூரணமாய் விளங்கும்' என்ற பதிலே விடையாகக் கிடைத்தது. மண்ணான சரீரத்திலிருந்து கொஞ்சம் மண்ணை எடுப்பதினால் உண்டாகும் பெலவீனத்தை, பொன்னால் அதனை நிரப்புவதைப் போல தன்னால் தேவன் நிரப்புவதைப் போன்றதுதான் இந்த அனுபவம் (யோபு 23:10). எனவே, பலவீனத்தினாலே பூரணமாய் விளங்கும் பலத்தினைப் புரிந்துகொண்டதும், 'என் பலவீனங்களைக் குறித்து நான் மிகவும் சந்தோஷமாய் மேன்மைபாராட்டுவேன்' என்று சந்தோஷமாக எழுதுகிறார் பவுல். 

நம்முடைய வாழ்க்கையிலும், இதனைப் புரிந்துகொள்வது அவசியம். பெலவீனத்தையே தினம் தினம் பார்த்துக்கொண்டிராமல், பெலவீனத்தினை நினைத்து நினைத்தே மனம் உடைந்து அவரது பாதத்தில் வேண்டிக்கொண்டிராமல், நம்முடைய பெலவீனத்தின் மத்தில் பூரணமாக விளங்கும் அவரது கிருபையினைப் புரிந்துகொண்டால், தேவ பெலன் நம்முடைய வாழ்க்கையில் வெளிப்படுவது நிச்சயம். ஆனால், இன்றோ, தங்கள் சரீர பெலவீனத்தையே சாக்காகச் சொல்லிச் சொல்லி, தங்களுக்குள்ளே அடைபட்டிருக்கும் வல்லமையையும், தங்களிடத்திலிருந்து வெளிப்படவிருக்கும் வல்லமையையும் வெளிக்காட்ட வழிவிடாமல், மறைவாகவே வாழ்ந்துகொண்டிருக்கும் மனிதர்கள் உண்டு. தங்கள் மேல் இருக்கும் கர்த்தருடைய பெலத்தை உணர்ந்துகொள்ளாமல், தங்களைச் சுற்றியிருக்கும் மனிதர்களிடமிருந்து பரிதாபத்தையே தினம் தினம் எதிர்பார்த்துக்கொண்டிருக்கும் மனிதர்கள் அநேகர். பெலவீனம் என்பது தேவனுக்கும் தங்களுக்கும் இடையில் உருவாக்கப்படும் பலமானதோர் பாலம் என்பதை மறந்துவிட்டு, பலமான அந்த பாலயத்தில் பயணிப்பதையும் பயத்தினால் தவிர்த்துவிட்டு, பரிதாபம் என்ற குழிக்குள் தங்களைத் தள்ளிக்கொண்டோரின் ஆவிக்குரிய வாழ்க்கை கேள்விக்குரியிலேயே முடியும்.