பாடுகளின் பலன்கள்

 

அள்ளித்தூவும் விதையைச் சுமக்கிறவன் அழுதுகொண்டு போகிறான்; ஆனாலும் தான் அறுத்த அரிகளைச் சுமந்துகொண்டு கெம்பீரத்தோடே திரும்பிவருவான்.(சங் 126:6)

கிறிஸ்துவுக்காகவும், ஆத்தும அறுவடையின் நிமித்தமும் நாம் படும் பாடுகளின் பிரதிபலனைப் பரலோகத்தில் பெறும் வேளை ஆனந்தமானது. பலவிதமான இக்கட்டுகளில் மத்தியில் சுவிசேஷத்தைப் பிரசங்கித்து, ஆத்துமாக்களை அறுவடை செய்த நாம், அந்த அரிக்கட்டுகள் பரலோகத்தில் அம்பாரமாக அடுக்கிவைக்கப்பட்டிருப்பதைப் பார்ப்பது பரவசமானது. 'அவர் தமது ஆத்தும வருத்தத்தின் பலனைக் கண்டு திருப்தியாவார்' (ஏசா. 53:11) என்ற ஏசாயா தீர்க்கதரிசனம் அன்று நமக்கும் பொருந்துவதாகிவிடும். நமக்கு உண்டாகும் பாடுகளினால் பரலோகத்தில் ஆத்துமாக்கள் பெருகுமென்றால், நாம் களிகூறவேண்டியவர்களல்லவா! எனவே, பவுல், ஆதலால், நாங்கள் உபத்திரவப்பட்டாலும் அது உங்கள் ஆறுதலுக்கும் இரட்சிப்புக்கும் ஏதுவாகும்; நாங்கள் ஆறுதலடைந்தாலும் அதுவும் உங்கள் ஆறுதலுக்கும் இரட்சிப்புக்கும் ஏதுவாகும்; நாங்கள் பாடுபடுகிறதுபோல நீங்களும் பாடுபட்டுச் சகிக்கிறதினாலே அந்த இரட்சிப்பு பலன்செய்கிறது (2கொரி 1:6) என்கிறார். நம்முடைய பாடுகள் நமது உயிருக்கு எதிரிடையாக இருப்பதைப்போன்று நமது கண்களுக்குத் தோன்றினாலும், அது ஆத்துமாக்களை அறுவடை செய்கின்றது என்ற ஆனந்தத்தையும் நமது கண்கள் காணவேண்டும்.

பாடுகள் கிறிஸ்துவின் பிரமாணங்களை நமக்குக் கற்றுக்கொடுக்கின்றன. நான் உபத்திரவப்பட்டது எனக்கு நல்லது; அதினால் உமது பிரமாணங்களைக் கற்றுக்கொண்டேன் என்று எழுதுகின்றான் தாவீது (சங். 119:71). நமக்கு வரும் சில துன்பங்களும், துக்கங்களும் கிறிஸ்துவின் பிரமாணங்களை நமக்கு போதிக்கவே தேவனால் அனுமதிக்கப்படுகின்றன. ஆனால், நாமோ, அவைகளைக் கண்டு கண் கலங்கிவிடுகின்றோம், கண்ணீர் வடித்து அழுகின்றோம், 'ஆண்டவரே, ஏன் எனக்கு இந்த பாடுகள்' என்று புலம்புகின்றோம். அத்தகைய பாடுகளிலிருந்து விடுவிக்கப்பட சுற்றி சுற்றி வழியையே தேடிக்கொண்டிருக்கின்றோம். யாராவது உதவ மாட்டார்களா, யாராவது என்னுடைய துக்கத்தில் பங்கெடுக்கமாட்டார்களா என்று மனிதர்களையே தேடி அலைகின்றோம்; ஆனால், 'அத்தகைய பாடுகளின் மத்தியில் நாம் கற்றுக்கொள்ளவேண்டிய கிறிஸ்துவின் பிரமாணம் என்ன?' என்பதை அறிந்துகொள்ளாமல் விட்டுவிடுகின்றோம். நம்முடைய பாடுகள் பாடங்களைக் கற்றுத்தருகின்றது.

நாம் சந்திக்கும் பாடுகளின் நோக்கத்தை நாம் புரிந்துகொள்ளாவிடில், அது விருதாவாகப் போய்விடும்; அந்த பாடுகளினால் நமது வாழ்க்கையில் பலன் ஏதும் உண்டாயிருக்காது. நான் உங்கள் பிள்ளைகளை அடித்தது விருதா; சிட்சையை ஏற்றுக்கொள்ளாமற்போனார்கள் (எரே. 2:30) என்று கர்த்தர் சொல்லும் நிலையே பலருடைய வாழ்க்கையில் உண்டாகின்றது. புடமிடுகிறவனுடைய பிரயாசம் விருதாவாய்ப்போகிறது, பொல்லாப்புகளோ அற்றுப்போகவில்லை; அவர்கள் தள்ளுபடியான வெள்ளி எனப்படுவார்கள்; கர்த்தர் அவர்களைத் தள்ளிவிட்டார் (எரே. 6:30) என்ற நிலையில் தள்ளப்பட்டுக் கிடப்போரும் உண்டு.

பாவங்களின் நெருக்கத்தினால் பரிசுத்தத்தை விட்டுக்கொடுப்பதும்
சத்துருவினைச் சகிக்க இயலாமல் சத்துருவாக மாறுவதும்
பொறுமையாயிருக்கவேண்டிய நேரத்தில் போட்டுடைப்பதும்

இழப்புகளை ஏற்படுத்தும்