வஸ்திரம் விலகினால்...

 

வஸ்திரம் விலகினால்...

இதோ, திருடனைப்போல் வருகிறேன். தன் மானம் காணப்படத்தக்கதாக நிர்வாணமாய் நடவாதபடிக்கு விழித்துக்கொண்டு, தன் வஸ்திரங்களைக் காத்துக்கொள்ளுகிறவன் பாக்கியவான். (வெளி 16:15)

சரீரத்தையும் அதனை மூடும் வெளிப்புற வஸ்திரத்தையும்  மாத்திரமே காத்துக்கொள்வது வாழ்க்கையல்ல; மாறாக, நீதிக்கு  (வெளி. 19:8) முன் நமது உட்புறம் நிர்வாணமாகக் காணப்பட்டுவிடாதபடி நாம் கவனமாயிருக்கவேண்டும். உலக வாழ்க்கைக்குத் தேவையான அனைத்தையும் காத்துக்கொண்டாலும், வஸ்திரத்தை இழந்து நின்றால், வருகையின் வெளிச்சத்தில் நிர்வாணம் வெளிப்பட்டுவிடும்.  ஆஸ்திகளை வைத்துக்கொண்டு, ஆவிக்குரிய வாழ்க்கைக்குத் தூரமாக அம்மணமாக வாழும் நிலைக்கு சத்துரு நம்மை தள்ளிவிடக்கூடாது. வெளிப்புறத்தில் விலையேறப்பெற்ற வஸ்திரம் (1 தீமோ. 2:9; 1 பேதுரு 3:3); ஆனால், உட்புறத்திலோ, மாம்சத்தால் கறைபட்டிருக்கிற வஸ்திரத்தோடு (யூதா 1:23) நாம் வாழ்ந்துகொண்டிருக்கக்கூடாது; யோசேப்பைப் போல உட்புற வஸ்திரம் கறைபடுவதற்கு முன் வெளிப்புற வஸ்திரத்தை விட்விட்டு ஓடவும் நாம் ஆயத்தமாயிருக்கவேண்டுமே (ஆதி. 39:12). யோபுவைப் போல, பவுலைப்போல சரீரப்பிரகாரமான     நிர்வாணத்தை சத்தியத்திற்காக ஏற்றுக்கொள்ளுவோம். (யோபு 1:21; 2 கொரி. 11:27)

ஆதாமும், ஏவாளும் தேவனால் உண்டாக்கப்பட்டு, தேவ மகிமையினால் மூடப்பட்டிருந்ததினால், நிர்வாணிகளாயிருந்தபோதிலும் வெட்கப்படாதிருந்தார்கள் (ஆதி. 2:25). மகிமையால் அவர்கள் மூடப்பட்டிருந்தபோது, அவர்களுக்கு மரணமில்லாதிருந்தது; ஆனால், சத்துருவின் வார்த்தைக்குச் செவிகொடுத்து மகிமையின் வஸ்திரத்தை இழந்தபோதோ, மரணம் அவர்களை ஆட்கொண்டது (ஆதி. 3:19). இன்று, இரட்சிப்பின் வஸ்திரத்தால் நம்மை மூடிக்கொண்டால், தேவனுக்குப் பிரியமில்லாத காரியங்களிலிருந்து நாம் விலகியிருந்தால், மறுவாழ்வில் மகிமையில் நாம் பிரவேசித்து மரணமில்லா வாழ்வினைச் சுதந்தரித்துக்கொள்ள முடியும். சத்துருவின் சத்தம், நமது ஆவிக்குரிய சரீரத்தை நிர்வாணமாக்கிவிடும்.

மோசேயும், ஆரோனும் இஸ்ரவேல் ஜனங்களை எகிப்திலிருந்து நடத்திச்சென்றபோது. மலைக்கு மேலே மோசே தேவனைச் சந்தித்துக்கொண்டிருக்க, மலையின் கீழே இருந்த ஜனங்களோ, ஆரோனை நெருக்கி, தங்களிடத்திலிருந்த பொன்னை உருக்கி, நீர் எழுந்து, எங்களுக்கு முன்செல்லும் தெய்வங்களை எங்களுக்காக உண்டுபண்ணும் என்றார்கள் (யாத் 32:1). தங்களிடத்திலிருக்கும் பொன்னை தேவனுக்கு விரோதமானதைச் செய்ய கொடுத்ததினால், ஜனங்கள் தங்கள் பகைவருக்குள் அவமானப்படத்தக்கதாக ஆரோன் அவர்களை நிர்வாணமாக்கியிருந்தான் (யாத் 32:25). தங்கத்தைத்தான் கழற்றிக்கொடுத்திருந்தார்கள்; எனினும், தங்களிடமிருந்த வஸ்திரத்தையும் அவர்கள் இழந்திருந்தார்கள். எதற்காக நாம் கொடுக்கிறோம்? தேவனை விட்டுவிட்டு தெய்வங்களை உருவாக்கவும், தேவனுக்குப் பிரியமற்றவைகளைக் கட்டியெழுப்பவும் கொடுக்கும் தானங்கள் கொடுப்பவர்களையே நிர்வாணமாக்கிவிடும். 

தேவனால் காக்கப்பட்டவன் நோவா; 'இந்தச் சந்ததியில் உன்னை எனக்கு முன்பாக நீதிமானாகக் கண்டேன்' (ஆதி 7:1) என்று தேவனே சாட்சி கொடுத்தவன். எனினும், அவன் திராட்சரசத்தைக் குடித்து, வெறிகொண்டு, தன் கூடாரத்தில் வஸ்திரம் விலகிப் படுத்திருந்தான் (ஆதி. 9:21). வெறிகொண்டது மாத்திரமல்ல, நிர்வாணமாயிருந்தது மாத்திரமல்ல, குமாரனை சபிக்கும் நிலை வரைக்கும் வீழ்ந்தது அவனது வாழ்க்கை. இரட்சிப்பின் வஸ்திரத்தையே விலகச்செய்யுமளவிற்கு, வாழ்க்கையில் எதற்கும் நாம் இடமளித்துவிடக்கூடாது. நம்முடைய வாழ்க்கையின் வஸ்திரம் விலகுமென்றால்; நாம் நிர்வாணமாகக் காணப்படுவது மாத்திரமல்ல, அடுத்தவருடைய சாபத்திற்கும் காரணமாகிவிடக்கூடும்.

பூமிக்குரிய கூடாரமாகிய நம்முடைய வீடு அழிந்துபோனாலும், தேவனால் கட்டப்பட்ட கைவேலையல்லாத நித்திய வீடு பரலோகத்திலே நமக்கு உண்டென்று அறிந்திருக்கிறோம். ஏனெனில், இந்தக் கூடாரத்திலே நாம் தவித்து, நம்முடைய பரம வாசஸ்தலத்தைத் தரித்துக்கொள்ள மிகவும் வாஞ்சையுள்ளவர்களாயிருக்கிறோம்; தரித்துக்கொண்டவர்களானால், நிர்வாணிகளாய்க் காணப்படமாட்டோம் 

(2 கொரி. 5:1-3) என்று பவுல் எழுதி உணர்த்துவது சரீரமாகிய கூடாரம் (2 பேதுரு 1:13,14) அழிந்துபோனாலும், நித்திய ஜீவனில் நாம் நிர்வாணிகளாயிருக்கமாட்டோம் என்பதை உறுதிப்படுத்தவே.  வஸ்திரத்தை வேகச்செய்யும் காரியங்களிலிருந்து விலகி வாழ்வோம். (நீதி. 6:27)